فصل سکوت
يكشنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۸، ۰۲:۴۱ ق.ظ
گاهی اوقات نمی دانیم چرا
فقط نمیخواهیم روزها را بگذرانیم
سعی می کنیم کار خاصی نکنیم
می دانیم خیلی راه داریم می دانیم
برای نجات خودمان باید بجنگیم
می دانیم که خیلی خسته ایم
و گاهی فقط دلمان میخواهد زندگی را پاز کنیم و برویم یک جای دور
کاش انسان بال داشت و می توانست خودش پرواز کند
و به هر کجا که دلش خواست برود
اما افسوس که فصل مهاجرت پرندگان
انسان نظاره گر این زمین نشینی خودش است
#دلنوشته_های_مهیا
بال انسان فکر اندیشه وتخیلش آزادش کن بذاز بره هر جا که دوست داری به دور دست ها به کهکشان های کشف نشده به اقیانوس های سبز رنگ و آسمان ارغوانی اآنجا که بارانش به رنگ شراب و پیاله اش در دست های خدا